Uit een brief aan de familie.
J.M.J.V. Par'bo 13 Jan '31
Nou weer iets anders. Er bestaat hier een soort van carnavalsviering n.l., Lon-lady (letterlijk lange dame). Dit bestaat uit een troep gemaskerden, die de stad doortrekken met een lange als vrouw gekleede pop.
Hier en daar gaan ze een erf op, dansen daar en gaan dan om centen rond. Zoo'n erf ziet er zoo uit. Langs de straat staat een huis. Achter dat huis is een binnenplaatsje en daarom heen staan verschillende krotjes. De toegang is langs 't huis aan de straat.
Long-Lady trekt gewoonlijk uit 2e kerstdag. Enkele jaren achter elkaar is de optocht verboden om wille van de rommelzooi. Dit jaar mochten ze 't nog eens probeeren. Op 1ste Kerstdag in de buitenwijken, 2e Kerstdag verder de stad en op Nieuwjaarsdag door de heele stad, mits ze braaf oppasten.
De 1ste Kerstdag 's middag om een uur of twee was de stoet met de onmisbare trom in onze buurt. Een herrie van jewelste. Opeens hield de troep halt en een formeele veldslag begon. In de kortste keeren was en een half doodgeslagen.
De politie verscheen die er malsch links en rechts onder sloeg. Een paar onwillige lui kregen de boeien aan, en voort ging 't weer. De trom moest zwijgen. Eventjes trok de stoet kalm door.
De trom begon weer en de herrie was weer in actie. De politie rammelde er weer langs. 't Was weer koest, tot opeens de trom weer begon. De politie werd ingesloten, maar deze trok de sabel en gummistok.
't Werd een malsche kloppartij, de trom werd afgenomen, en bij onzen buurman gedeponeerd. Daarmee was de vrede weer hersteld. Tweede Kerstdag trok de stoet weer, maar moest weer uit elkaar worden gerammeld.
Erg verheffend op zo'n hooge feestdagen is zo'n stoet niet.
Voor twee weken is hier in onze kerk een paartje getrouwd dat al 29 jaar heeft samengewoond. Ze hebben maar eventjes 11 kinderen. Deze zijn daardoor ook van naam veranderd. Eerst heeten te Hanenberg, nu luisteren ze naar de naam van Blinkert.
De volgenden dag liep een van die snuitertjes met zijn naamplaatje over de plaats. Ik ving hem op en maakte zijn broek weer dicht, waardoor het naamplaatje weer was geborgen.
En hiermee sluit ik mijn epistel.
De brieven, foto's en anderszins maken deel uit van het familiearchief, dat wij proberen te beheren en inzichtelijk te maken voor de familie en eventueel ander belangstellenden.
In dit verband willen wij u laten meelezen uit de reisverhalen van Heeroom als een bijdrage aan de belevingsgeschiedenis van Suriname.
Jacqueline en Louis Barten-Schakenraad.
© a.barten 2005
|
Naar Voorpagina
Brieven uit Suriname van Frater Octavianus - (Johannes van Wetten) 
terug
naar boven