| | SURINAME  AFDELINGEN - Cultureel erfgoed - - Winti, Afro-Surinaamse godsdienst
 terug
 Winti
Bericht uit bataviaasch nieuwsblad --- 31-01-1917
Het erf van leentje kops molenpad frimangron
Winti dansi's
De winti-dans is gerangschikt onder de afgoderij-dansen, die strafbaar zijn gesteld. Onlangs stond een gezelschap van het erf van Leentje Kops deswege voor den kantonrechter vertelt De Ifes: Volgens de verklaringen van een der beklaagden
zouden er tot nu toe dwazen zijn, die de hulp van afgoderijnegers inroepen, om promotie te maken om rijk te worden, ja zelfs zou er een geweest zijn, die, assistentie" vroeg om commissaris te worden. 't Is te hopen, dat dit allemaal praatjeszijn.
De persoon, die het vertelde, maakte allesbehalve een betrouwbaren indruk. Die man was een zekere George. George schijnt specialiteit te zijn op het gebied van den winti-dans. Deze eigenschapis erfelijk in zijn geslacht. Reeds zijn grootouders hebben daarvoor in degevangenis gezeten.
George is de held van den dag bij Winti-dansgelegenheden. Niemand weet zoogoed als hij den Poedja te roeren, en der trommen, die bij dezen dans gebruikt wordt. Zijn woeste trommelslag was het juist, die de aandacht der politie had getrokken op Poelepantje. De beambten Blijd en Stuger trokken er op uit, om te zien, wat ergaande was op het erf van Leentje Kops.
De dansers bleken zich te bevinden dicht bij de Dominekreek. Nadat de beambten eenden tijd achter een boom verscholen, het tooneel hadden gade geslagen, traden zij te voorschijn. Dit had geweldig effect. In alle richtingen spatte het gezelschap uiteen. Enkele stoutmoedigen bleven echter, terwijl een zekere Sophia, die juist den geest had, op den grond
zich bleef kronkelen als een slang, de volgende geluiden uitstootend: hé. hé, hé, dji, dji, dji, brr, brr, brr, aa, ai, ai.
Op de vraag van de beambten, wat hier te doen was, antwoordde George: no betre didon dia de loro na gron, leki ago na koléra, ('t Is toch beter, dat zij hier op den grond rolt, dan dat zij krankzinnig wordt). George verklaarde verder, dat Sophia door een tigri winti (tiigergeest) bevangen was.
Dit schijnt een zeer woeste vorm te zijn. Op hetzelfde oogenblik veranderde de houding van Sophia.
Een der beambten vroeg: „Welke winti heeft zij nu ?"
Waarop de alwetende George antwoordde: na ingi winti, dati winti moro tranga,jaga na tigri winti (de Indiaansche geest, deze is stérker en heeft den tijgergeestverdreven). Een der aanwezigen zeide nu: singi wan singi, meki na vrouw opo na gron (er moet gezongen worden, opdat Sophia gelegenheid krijgt op te staan).
De anderen antwoordden echter: no wan soema de dia die sabi na singi, den di sab na singi den lon gowe (niemand is er die het gezang kent, zij die het gezang kennen, zijn weggeloopen).
Intusschen bleef Sophia kronkelen op den grond. Plotseling greep George, alsof er geen politie was, den poedja, en begon duchtig te trommelen al zingende: Cay tone na liba, Mi mama. Volgens George is dit Indiaans.
De winti-dans wordt nu nog uitgeoefend in Suriname. Het erf van Leentje Kops (een zwarte dame van bijna honderd jaar)
aan het Molenpad, heeft in dat opzicht een zekere vermaardheid. Driemaal des jaars worden daar afgoderijdansen uitgevoerd.
In den ouden tijd was een zekere Baba zeer bekend ais winti-danseres. Deze oude vrouw is herhaaldelijk betrapt bij pogingen om lijken op te graven, die zijvoor hare kunsten noodig scheen te hebben.
Voorts had men Tjobo, een robuuste man,die de eigenaardigheid had in vrouwenkleeren rond te loopen, en die een soort compagnon was van Baba. Ouderen van dagen zullen zich wellicht het versje herinneren: "Krepsi beri Baba diki Tjobo tjari"
|
 naar boven
 Ontwerp © Webteam Suriname - Afdeling Suriname - Zwartenhovenbrugstraat - Paramaribo - Last update:
| |
|
